#10 Dwie drogi życiowe. Wyjście z jaskini a Internet

Istnieją dwie zupełnie odmienne drogi życiowe.

Jedna z nich wiąże się z przezwyciężaniem ograniczeń. Zazwyczaj oznacza to, że jesteśmy świadomi ich istnienia a nasze działania nastawione są na podążanie w kierunku określonego celu, który jest na tyle znaczący, że nawet poważne przeszkody na naszej drodze wydają się kurczyć z biegiem czasu. 

Druga droga życiowa dotyczy poddawaniu się ograniczeń.

Motywator pierwszej drogi:

• Wszechświat nie lubi pustki, pragnie ją jak najprędzej zapełnić. A my jako jego część dążymy do czerpania radości z odkrywania.

Motywatory drugiej drogi:

• Lubimy to co znamy. Znamy to co lubimy.
• To czego się najbardziej boimy, jest zazwyczaj tym co najmniej znamy. To niewiedza powoduje strach. Obawa nas paraliżuje.

A co uważam o strachu?

Strach sprawia, że tracimy głowę, nasza umiejętność logicznego myślenia ulega niemal całkowitej blokadzie, więc zamiast zrobić krok w kierunku odkrycia czegoś nowego stoimy jak sparaliżowani, czując narastające pragnienie powrotu do strefy komfortu.

Z punktu widzenia mędrca logicznym zachowaniem w takiej sytuacji jest po prostu przełamanie się i zrobienie tego, czego się boimy. Tylko w ten sposób jesteśmy w stanie raz na zawsze pokonać lęk z tym związany. Gdy okazuje się, że nie było to takie straszne, czujemy ogromną ulgę i jeżeli wyciągniemy z tego wnioski, stajemy się silniejsi niż do tej pory.

Jestem jednak zdania, że skoro żyjemy w czasach, mamy zazwyczaj dostęp do wszystkiego co jest nam potrzebne do przeżycia, lądy zostały już odkryte czy nie grozi nam chociażby niespodziewany atak dinozaurów (hehe), ograniczenia powinny znikać.

Jest jednak nieco inaczej.

Spróbuję to trochę wyjaśnić.

Niegdyś, w odległych czasach, gdy człowiek dopiero zaczynał kroczyć po ziemi największe znaczenie miała nauka, poznawanie czegoś zupełnie nowego. Człowiek poprzez doświadczanie zdobywał wiedzę i umiejętności pozwalające mu poprawiać jakość własnego życia i osób, których mógł tego wszystkiego nauczyć. Rozpoczął nieustanną wędrówkę w celu pokonywania ograniczeń. Odkrył jak może się pożywić, metodą prób i błędów próbował tego co dawała mu natura w postaci owoców oraz innych, najróżniejszych roślin. Gdy to mu przestało wystarczać, wynalazł broń, zaczął polować. Nauczył się jak radzić sobie z pogodą, zbudował nad swoją głową dach. Gdy zapragnął mieć więcej miejsca i poznać więcej świata, zbudował statek i popłynął w kierunku, w którym nikt inny wcześniej nie wyruszył. 

To wszystko oznaczało wkroczenie na pierwszą drogę. Drogę do pokonywania ograniczeń.

Największym przełomem było jednak stworzenie możliwości komunikowania się. Powstała mowa oraz pismo. Szczególnie to drugie pozwalało przekazać wiedzę dla przyszłych pokoleń. Następne generacje mogły uczyć się o wiele szybciej dzięki analizie cudzych doświadczeń.

Machina zmian rozpędziła się na dobre.

Dziś pływamy szybciej niż ryby. Latamy wyżej niż ptaki. Odkrywamy coraz to nowsze planety i układy. Nie mamy szponów, ostrych zębów, jadu a i tak jesteśmy dominującym „drapieżnikiem” na tej planecie.

Jednak stanęliśmy przed zupełnie nowym problemem. Nieświadomie wybraliśmy drugą drogę, zmierzającą do tworzenia ograniczeń zamiast ich pokonywania.

Z raportu Biblioteki Narodowej wynika, że 63% Polaków w 2015 roku nie miało w ręku żadnej książki. To ponad 20 mln ludzi! 57% deklaruje, że po ukończeniu edukacji nie przeczytali ani jednej książki!

Natomiast polski Internet to 28,42 mln osób, co stanowi 70% naszej ludności. 80% z nich korzysta z facebooka [Gemius].

W Internecie możemy znaleźć dziś wszystko. To jednocześnie jego zaleta, jak i wada. Nigdy nie wiemy na co trafimy.

Część ludzi czerpie znaczne korzyści z bycia on-line. Doceniają szansę kontaktu z kimkolwiek i gdziekolwiek. Dla swoich potrzeb wyszykują informacje, które pomagają im na wielu płaszczyznach życia.

Jednak są i ludzie, którzy nie zdają sobie sprawy jaki wpływ na nich ma Internet. Przestają świadomie wybierać treści jakie przeglądają. Zamiast tego poświęcają masę uwagi na zdjęcia, filmiki, posty i dyskusje, które nic nie wnoszą do ich życia i nie są im w ogóle potrzebne. Swoje zdanie budują dziś na podstawie tego co wyczytają w Internecie. Globalna sieć stała się wielkim zagrożeniem. Jest dziś zarówno jednym z najsilniejszych narzędzi budowania przewagi konkurencyjnej, jak najsprawniejszym narzędziem wpływu na opinię publiczną.

Internet to często ślepy zaułek, który sprawia, że marnujemy swój potencjał i zatracamy się w nudnej egzystencji, tak często nieświadomi tego konsekwencji. (Ups, przypadkowy rym :))

Tak bardzo skupiliśmy się na rozwoju Internetu, ale również telewizji oraz całej technologii przepływu informacji, że zapomnieliśmy jak cenne jest to co przekazujemy tymi środkami przekazu. Jaką wartość wnosimy do życia innych ludzi?

Jak mamy iść do przodu, skoro najwięcej uwagi Polaków zabierają śmieszne filmiki o kotach, dyskusja o szansach Legii w meczu z Realem czy parodie polskich polityków. Nie żyjemy teraźniejszością, żyjemy przeszłością oraz życiem innych ludzi. Żyjemy w fikcyjnej rzeczywistości. Zbieramy „lajki” za odsłonięcie kawałka ciała.

Co się dzieje?

Dość tego.

Dziś ważniejsze niż kiedykolwiek jest to, by uświadamiać ludziom, że w życiu, od poznania całego Internetu, ważniejsze jest poznanie siebie.

Przyjacielski głos powiedział mi kiedyś coś co teraz przekazuję Tobie, przemyśl to:

Jeśli chcesz poznać świat musisz wpierw poznać siebie, żeby zrozumieć drugą osobę, najpierw musisz zrozumieć siebie.

Bądź świadom każdej myśli, każdej chwili, każdego działania. To co robisz ma wpływ na Ciebie i na innych. Jaki chcesz żeby to był wpływ? Czy chcesz dobra dla swoich bliskich?

Od Ciebie zależy jaką drogę wybierzesz, można iść tylko jedną. W którym kierunku pójdziesz?

Korzystaj z mądrości innych osób.

Książki powstały byś Ty mógł, bogatszy o doświadczenia wielkich ludzi, osiągnąć jeszcze więcej od nich!

J