wtorek, 28 sierpnia 2018

#29 Rozmowa z duszą



Wszystko, o czym myślisz. Wszystko co mówisz. Wszystko co czujesz. To rozmowa z Twoją duszą.

Pytanie czy się z nią dogadujesz?
Czy znajdujecie wspólny język?
Czy jest to Twój monolog czy wzajemna rozmowa?
Czy słuchasz tego co ma Tobie do powiedzenia?
Czy choć czasem zastanawiasz się nad tym, co ma Tobie do przekazania?
Czy masz dla niej miejsce w swoim życiu?
Czy przypadkiem jej nie ignorujesz?

Ona jest obecna w Twoim życiu. Zawsze i wszędzie. Widzisz ją? Słyszysz ją? Czujesz ją? Nie jest to przedmiot, który możesz zauważyć gdzieś na zewnątrz. Bo jest Tobą. Jest całym Tobą. Jest tym co widzisz. Jest tym co słyszysz. Jest tym co czujesz. Jest całym Tobą.

Mówi poprzez Ciebie. Ty jesteś przekaźnikiem i obserwatorem. Zrób jej przysługę i daj jej przez Ciebie przemawiać.

Ma do przekazania światu coś bardzo cennego.


Każdego dnia stara się przebić. Przebić przez tą ścianę, jaką buduje mu ego. Ono, stając się ścianą czuje się pewnie. Nie lubi ustępować. Znajduje sobie najwygodniejsze miejsce i rośnie w siłę karmiąc się tym, co tak naprawdę zabiera Tobie energię. 
Karmi się materializmem – to dzięki temu ma cegły do budowy muru. 
Karmi się zazdrością i dumą – to go motywuje do zbudowania najwyższego muru, który będzie dominował nad wszystkimi innymi. 
Karmi się nienawiścią - przeciąga nad murem drut kolczasty. 
Karmi się krzywdą – gdy zabraknie mu cegieł, buduje mur z tego co odbierze innym.

Ego zjada Twoją energię. Nie przekazujesz jej dalej, przez co zbiera się w Tobie i obumiera. 
Przekształca w truciznę, którą potem wpajasz innym. 

Zaślepiony swoim ego zapominasz kim naprawdę jesteś…


Lecz jeśli rozmawiasz z duszą ego oddala się od Ciebie. Wznosisz się ponad mur.

Bo dusza dzięki miłości - łączy, buduje mosty. 
Dzięki spontaniczności - tworzy muzykę, szum morza, śpiew ptaków, szelest liści. 
Dzięki radości i szczęściu - daje umiejętność cieszenia się z tego, co jest, właśnie w tym momencie.


Dusza jest cały czas w Tobie. Ty nią jesteś. Gdy dotykasz jej, czujesz błogość. Umysł odchodzi na bok. Umysł nabiera pokory, bo jesteś nią przepełniony. 

Emanujesz energią, bo Tworzy się ona w Tobie. Przekazujesz ją światu, a ten wdzięczny zwraca Tobie jej jeszcze więcej. Przypominasz sobie o drzemiącej w Tobie mocy, którą powinieneś mieć od zawsze. Dopiero wtedy stajesz się prawdziwym sobą.


Ale nie walcz z ciemnością. Po prostu zapal świeczkę. Wnieś trochę światła do swojego życia. W świetle wszystko okazuje się być dokładnie takim jakim jest.

A świat jest zbudowany z tego co najpiękniejsze…

P.K.

niedziela, 26 sierpnia 2018

#28 Życie jako górska wędrówka



Jesteś pasjonatem gór? 
Czy też widzisz, że wędrówka górska jest metaforą ludzkiego żywotu? A sama wędrówka pozwala lepiej zrozumieć życie? W końcu całe nasze życie to wędrówka...

Gdy znajdujesz się na dole, w dolinie, bywa, że czujesz się przytłoczony. Przytłoczony wszystkim tym, co jest wokół Ciebie. Wydaje Ci się, że to po prostu za dużo.

Jeśli jesteś jednak na etapie, gdy zaczynasz akceptować to kim jesteś, gdzie jesteś i to, co jest wokół Ciebie, odnajdujesz radość - wystarczającą ilość by wstać i iść dalej.

Chcesz poznawać i czujesz, że Twoja wędrówka właśnie się zaczyna.



Możesz cieszyć się tym gdzie jesteś i podziwiać widoki. Spoglądać w górę i widzieć przyszłość, swoje marzenia, cele. Widzieć to, kim się staniesz, jeśli przejdziesz drogę, która tam prowadzi. To droga sprawia, że stajesz się tym, kim jesteś na szczycie. To nie szczyt, to droga, która na niego wiedzie.

Idziesz w górę i napotykasz wiele różnych ścieżek. Każda droga wydaje się na swój sposób wyjątkowa. Niektóre brzmią lepiej. Inne wyglądają bardziej zachęcająco. Są takie, którymi porusza się więcej osób, a są też takie, którymi idą tylko nieliczni.


Lecz nawet jeśli wybierzesz tą samą ścieżkę, co ktoś przed Tobą odbędziesz zupełnie inną wędrówkę. Ta droga zmienia Ciebie. Niby ta sama droga, ale Ty nie jesteś taki sam. Otwiera się w Tobie coś nowego. Czujesz jakby Twoją „pustkę” coś wypełniało. Idziesz dalej, czujesz się coraz pełniejszy, a zarazem lżejszy.


Zatrzymujesz się. Spoglądasz w dół. Widzisz miejsce w którym byłeś jeszcze niedawno. I nie wierzysz, że miałeś siłę wejść aż tutaj. A jednocześnie cieszysz się, że zdecydowałeś się iść w górę. Nie masz wątpliwości, że było warto. Szczyt się zbliża a Ty wchodzisz na wyżyny samego siebie.

Rzeczy, które tam na dole wydawały się Tobie ogromnymi problemami, tutaj wydają się oddalać, stawać coraz mniejsze.


Radość, którą czułeś na dole przekształca się w jeszcze pełniejszą radość. I będąc w drodze, wiedząc dokąd zmierzasz przepełnia Cię cały czas.

Przyspieszasz. Twoje ciało dostaje zastrzyk energii. A umysł lubi wyzwania i czuje się zmobilizowany.

W końcu wchodzisz na szczyt.
Nagle zdajesz sobie sprawę, że to nie jedyny szczyt na jaki mogłeś wejść. Wokół jest ich pełno i jeden wydaje się wspanialszy od drugiego. Każdy wyjątkowy na swój sposób.



Jednak na szczycie jesteś innym człowiekiem niż tam wcześniej w dolinie. Zdałeś sobie sprawę z czegoś nowego. Czujesz spokój i radość. Coś się w Tobie zmieniło i wiesz, że Twoje życie od tej chwili będzie inne niż jeszcze niedawno. Doświadczyłeś czegoś nowego i to Cię wzbogaciło.



Po wejściu na szczyt przychodzi czas na zejście z niego. Możesz naprawdę radować się z bycia na górze. Lecz dociera do Ciebie również, że są inne szczyty do zdobycia. A być może będzie Ci dane jeszcze tu wrócić.

Schodzisz. Cieszysz się, że wracasz do doliny.

Mogłeś czuć się źle na dole. Ale droga na szczyt i wejście na górę sprawiło, że coś się w Tobie odblokowało.



Teraz wiesz, że bez dolin nie ma szczytów. A bez szczytów nie doceniasz dolin.

Doświadczenia zmieniają człowieka. Każde otwiera w człowieku nowy wymiar w którym może się rozwijać. Odblokowuje nowe pokłady energii i radości. Tworzy się w Tobie przestrzeń, która pomaga Ci zachować spokój. Wypełnia Cię coraz częściej.

W spokoju przychodzi do Ciebie to czego nigdy byś do siebie nie przyciągnął, bo nie zdołałbyś tego zatrzymać, docenić. 



Dzięki doświadczeniom stałeś się zdolny by to posiąść.

PS. Kocham górskie wędrówki. Jeśli masz podobnie napisz w komentarzu czym te wędrówki są dla Ciebie :-)

PS. 2  Daria - dziękuję Ci za inspirację do napisania tego tekst!


Paweł Kiewra

niedziela, 19 sierpnia 2018

#27 Ewolucja, mądrość, lustro




Stale widzimy, że kolejne pokolenia mają w sobie bardzo wiele z poprzedniego pokolenia.

Jak to możliwe?

Rodzą się zawsze jako kontynuacja. Mają w sobie to co poprzednicy i ich żywot polega na dojściu jeszcze dalej, odkryciu tego, z czego nie zdawały sobie sprawy poprzednie pokolenia.



Całe życie poszukujemy prawdy. Tak zostaliśmy stworzeni. Nie potrafimy przestać dopóki nie rozwiążemy odwiecznego problemu. 

Gdzie szukać? Dlaczego tak błądzimy?



Bo szukamy na zewnątrz. A na zewnątrz jest jedynie odbicie naszego wnętrza. Jest lustro, patrzymy w nie i bardzo często widzimy odwrotnie. Prawe jest lewym, a lewe jest prawym. Prawda jest kłamstwem, a kłamstwo jest prawdą.

Stale przeczymy sami sobie w poszukiwaniu prawdy. Bo szukamy nie tak gdzie trzeba. Szukanie tam sprawia, że wszystko widzimy pod pryzmatem i w zależności od tego jaki pryzmat przywdziejemy, takie mamy rezultaty.

Wewnątrz jest to czego tak zawzięcie szukamy.

Ale dlaczego tego nie widzimy? Dlaczego tego nie możemy znaleźć?



Bo szukamy głową. A głowa potrafi myśleć tylko o świecie zewnętrznym. Nasze wnętrze to dusza, intuicja. Możemy tylko nią być, nie możemy nią myśleć, ani jej widzieć. Umysł zabiera nam całą koncentrację nie dając nam możliwości odczuwania. Umysł pracuje na pełnych obrotach, myśli, że szuka prawdy, a tak naprawdę szuka rozwiązań na problemy jakie mu podsuwamy. A problemy to przecież twór umysłu. 

I koło się zamyka, nieustająca udręka, karuzela nieszczęścia.

Umysł, który odpoczywa to umysł, który działa jako narzędzie, jako nasz poddany, na naszą korzyść. Dajemy mu świadomie zadanie, a on pracuje nad rozwiązaniem i podsuwa nam je wtedy, gdy jest gotowe. Nie musimy cały czas go słuchać. On działa sobie. Jak odkryje Amerykę da znać!



Zajmijmy się swoim szczęściem. Dajmy umysłowi popracować po cichu, bez generowania hałasu. Cieszmy się tym, co daje Ci świat. 
Cieszmy się sobą, bo jesteśmy wszystkim tym, czego szukaliśmy J



niedziela, 22 lipca 2018

#26 Dlaczego się zadręczasz?



Życie składa się z niezliczonej ilości momentów.

Twoje życie jest takie, jaka jest jakość momentu.

Jakim cudem oczekujesz by następna chwila przyniosła przełom i szczęście, skoro nie doceniasz chwili obecnej?
To obecne chwile wpływają na Twoje życie, kształtują je. Poprzednich chwil już nie zmienisz, a następne dopiero przybędą. Będziesz mógł coś z nimi zrobisz dopiero jak będą obecne.

Gdy to czytasz właśnie doświadczasz momentu teraźniejszości. Doceniasz to? Cieszysz się tym?

Obecna chwila jest piękna, a następna dzięki tej chwili może być równie piękna.
Każde doświadczenie niesie za sobą szansę nauki, zastosowania wniosków w następnej chwili. Jeśli docenisz chwilę, przyjrzysz się jej, poczujesz ją, będziesz bliżej poznania dokładnie tej lekcji, która miała Cię czegoś nauczyć.

Dlaczego jeśli nerwowo zaczniesz dzień, w pośpiechu, cały dzień wydaje się męczący i tylko myślisz o tym, by już się skończył, bo przecież jutro zaczniesz dzień zupełnie inaczej i będzie piękny?
Otóż największa szansa jest na to, że następny dzień będzie bardzo podobny. Dlaczego? Bo w głowie nosimy myśli i emocje. I jeśli nie damy im ujścia w momencie, gdy one nastąpią, będą na swoisty sposób kontynuowane i wpływały na następne chwile.
Mózg pracuje procesowo, każdy proces chce zakończyć. Jeśli nie zakończysz czegoś dzisiaj, nie poświęcisz chwili na poukładanie w głowie tego, co Ci zabiera energię, mózg będzie pracował nad tym jeszcze ciężej. Generuje to stres i mamy wrażenie, że czas leci nieubłaganie.

Jeśli chcemy by nasze życie było spokojniejsze, pełniejsze i radosne. Musimy zadbać by każda kolejna chwila właśnie taka była. Nawet najtrudniejsze doświadczenie ma w sobie lekcję, która odrobiona uczyni nas silniejszym.
Tak, to jest trudne. Właśnie dlatego coraz mniej ludzi cieszy się chwilą. To jest trudne na początku. Trzeba znaleźć własną metodę nieustannej nauki na podstawie doświadczeń. Uczyć się można tylko słuchając lekcji. A lekcją jest chwila teraźniejsza. Cały czas podsyła Ci cenne wskazówki, tylko czy z nich korzystasz? Czy nie odpływasz w myślach w wymyślone miejsce lub nie analizujesz przeszłości?

Często czujesz się dokładnie tak, jaka jest suma Twoich myśli i emocji. Tylko czy nie nosisz w sobie starych emocji lub interpretujesz chwilę obecną starymi schematami? Potrzebujesz świeżego podejścia do życia. Potrzebujesz braku podejścia!
Potrzebujesz być czujnym, uważnym i uczyć się na bieżąco. Masz w sobie zapisane piękno i ogromną mądrość. To co czytasz, widzisz, słuchasz jest tylko po to, byś odnalazł to w sobie. W książce nie ma nic gotowego. To interpretacja czegoś gotowego, czegoś co ktoś inny odnalazł w sobie i chciał przekazać dalej. Gotowe jest tylko w Tobie.
To co jest dla Ciebie najlepsze pochodzi od Ciebie. Cały czas dostajesz wskazówki. Czujesz radość i jeśli poddasz się tej radości, mózg zacznie myśleć na częstotliwości radości i podsunie Ci pomysł, który jest dla Ciebie najlepszy. Jeśli kochasz i poddasz się tej miłości, cały Ty będziesz postępował zgodnie z tą miłością, a ona rozwinie się w Tobie jeszcze bardziej.
Jeśli coś Cię denerwuje i zrozumiesz to, powiesz o tym. Może się okazać, że pomożesz sobie i być może drugiej osobie, która nie była świadoma, że postępuje w taki sposób, który wywołał u Ciebie zdenerwowanie. I albo ta wiedza i świadomość pomoże mu to zmienić, lub Tobie to zrozumieć i zaakceptować albo okaże się, że jest to coś co was podzieli. Ale jednocześnie sprawi, że każdy pójdzie swoją drogą dalej i kiedyś się spotkacie i będziecie wdzięczni, że rozwiązaliście sprawę zgodnie ze sobą i uwolniliście coś zupełnie nowego w swoim życiu.

Najważniejsze decyzje życiowe podejmuj w momencie radości lub spokoju, wtedy jesteś sobą. Zapisuj to, co postanowiłeś w momencie radości. Im lepiej to zapamiętasz, tym łatwiej będzie Tobie do tego wrócić i kontynuować w przyszłości.

Czerp z chwili obecnej tyle, ile się da. Wsłuchuj się w nią maksymalnie. Dziel się tym momentem z osobą, która też potrafi się nim cieszyć. Stwórz wokół siebie atmosferę radości. Przyciągniesz najbardziej wartościowych ludzi, którzy będą po prostu do Ciebie pasować. Przychodzą do Ciebie tacy ludzie, jakich przyciągasz. Zastanawiałeś się dlaczego?

Ludzie są poszukiwaczami okazji. Dostrzegają to, na co są ukierunkowani, na czym są skoncentrowani. Jeśli są pełni agresji, najlepiej będą się czuć wśród agresywnych ludzi, bo oni go zrozumieją i zezwolą na agresję. Spokojny człowiek będzie najlepiej się czuł wśród spokojnych, bo nie będą oni generowali chaosu w jego życiu i będzie mógł dalej wieść swój spokojny żywot. Spontaniczne, radosne osoby, które w pełni siebie akceptują i cieszą się chwilą, często wyglądają na osoby irracjonalne. Takie osoby najlepiej poczują się w towarzystwie, które jest bardzo podobne i pozwala im dalej być spontanicznymi.


I w ten sposób podobieństwa się przyciągają. To chęć jednoczenia się wokół podobnych, którzy pozwalają Ci być sobą. Jednak tak, jak możesz zmieniać się w upływem lat, tak samo możesz czuć, że w Twoim otoczeniu są potrzebne zmiany. Nie zwlekaj z nimi! Jeśli faktycznie tak czujesz zmień coś! To pozwoli Ci byś swoim nowym ja! Nowym, lepszym, które właśnie ewoluowało. Idź odważnie przez życie i stwarzaj wokół siebie otoczenie, które pozwala Ci być sobą i cieszyć się na swój, wyjątkowy sposób daną chwilą.

Najważniejszym otoczeniem jesteś Ty. Zacznij od siebie, a otoczenie zacznie się rozszerzać tak, że wszystko będzie Ci przychodziło łatwiej. 



Będziesz się czuł jak u siebie. 

Bo to w końcu Twój świat! 




Uśmiechniętego dnia!
Paweł Kiewra


poniedziałek, 22 stycznia 2018

#25 Intuicja


Dlaczego intuicja wyprzedza logiczne myślenie?

Intuicja po prostu daje Ci sygnał, podsuwa Ci najlepsze rozwiązanie.

Dlaczego logika tak nie potrafi?

Moim zdaniem logika nigdy nie dorośnie do tego stopnia co intuicja.

Intuicja bierze pod uwagę wszystko.

Również to co jest poza zrozumieniem.  

Jest po prostu najlepszym rozwiązaniem dokładnie dla Ciebie, 

dokładnie w tej chwili.

Logika to po prostu zbiór tego, czego się nauczyłeś do tej pory.

Nie nauczyłeś się tej chwili, 

nie wiedziałeś co się wydarzy.

Dlatego umysł nie wie co robić.

Zresztą w momencie jakbyś zaczął analizować, 

straciłbyś tą chwilę.

Doszedłbyś do rozwiązania po jakimś czasie, 

lecz byłoby już za późno.

Już jest następna chwila.

Tamta przeminęła bezpowrotnie.

Tamto rozwiązanie już nie zadziała, jest przestarzałe.

Świat się zmienił.

Robi to spontanicznie, tanecznie, z nieuchwytną gracją.

Umysł tworzy hałas w Twojej głowie, 

gdyż cały czas analizuje, tworzy obrazy, porównuje, krytykuje, zachęca, zniechęca.

Intuicja działa tylko wtedy, gdy nie jesteś zajęty analizą.

Jest cichutkim głosem, 

jest delikatną dłonią ciągnącą Cię w pewną stronę.

Nawet nie wiesz dlaczego, lecz serce zaczyna Tobie bić szybciej niż do tej pory.

Czujesz ekscytację.

Czujesz, że żyjesz.

Nie myślisz o przeszłości, nie myślisz o przyszłości, 

ekscytujesz się ponieważ doznajesz chwili teraźniejszej.

Nie wiesz czego się spodziewać, 

dlatego wyłączasz myślenie.

Doznajesz nieba na Ziemi.

W ciszy dzieje się wszystko.

W hałasie dzieje się tylko to, co hałasuje.

Cisza jest pełnią, całością,

a hałas jest tylko próbą interpretacji jakiejś drobnej cząstki, części.


Cisza to chwila obecna, 

tu i teraz...