#29 Rozmowa z duszą

Wszystko, o czym myślisz. Wszystko co mówisz. Wszystko co czujesz. To rozmowa z Twoją duszą.

Pytanie czy się z nią dogadujesz?

Czy znajdujecie wspólny język?

Czy jest to Twój monolog czy wzajemna rozmowa?

Czy słuchasz tego co ma Tobie do powiedzenia?

Czy choć czasem zastanawiasz się nad tym, co ma Tobie do przekazania?

Czy masz dla niej miejsce w swoim życiu?

Czy przypadkiem jej nie ignorujesz?

Ona jest obecna w Twoim życiu. Zawsze i wszędzie. Widzisz ją? Słyszysz ją? Czujesz ją? Nie jest to przedmiot, który możesz zauważyć gdzieś na zewnątrz. Bo jest Tobą. Jest całym Tobą. Jest tym co widzisz. Jest tym co słyszysz. Jest tym co czujesz. Jest całym Tobą.

Mówi poprzez Ciebie. Ty jesteś przekaźnikiem i obserwatorem. Zrób jej przysługę i daj jej przez Ciebie przemawiać.

Ma do przekazania światu coś bardzo cennego.

Każdego dnia stara się przebić. Przebić przez tą ścianę, jaką buduje mu ego. Ono, stając się ścianą czuje się pewnie. Nie lubi ustępować. Znajduje sobie najwygodniejsze miejsce i rośnie w siłę karmiąc się tym, co tak naprawdę zabiera Tobie energię. 

Karmi się materializmem – to dzięki temu ma cegły do budowy muru. 

Karmi się zazdrością i dumą – to go motywuje do zbudowania najwyższego muru, który będzie dominował nad wszystkimi innymi. 

Karmi się nienawiścią - przeciąga nad murem drut kolczasty. 

Karmi się krzywdą – gdy zabraknie mu cegieł, buduje mur z tego co odbierze innym.

Ego zjada Twoją energię. Nie przekazujesz jej dalej, przez co zbiera się w Tobie i obumiera. 

Przekształca w truciznę, którą potem wpajasz innym. 

Zaślepiony swoim ego zapominasz kim naprawdę jesteś…

Lecz jeśli rozmawiasz z duszą ego oddala się od Ciebie. Wznosisz się ponad mur.

Bo dusza dzięki miłości - łączy, buduje mosty. 

Dzięki spontaniczności - tworzy muzykę, szum morza, śpiew ptaków, szelest liści. 

Dzięki radości i szczęściu - daje umiejętność cieszenia się z tego, co jest, właśnie w tym momencie.

Dusza jest cały czas w Tobie. Ty nią jesteś. Gdy dotykasz jej, czujesz błogość. Umysł odchodzi na bok. Umysł nabiera pokory, bo jesteś nią przepełniony. 

Emanujesz energią, bo Tworzy się ona w Tobie. Przekazujesz ją światu, a ten wdzięczny zwraca Tobie jej jeszcze więcej. Przypominasz sobie o drzemiącej w Tobie mocy, którą powinieneś mieć od zawsze. Dopiero wtedy stajesz się prawdziwym sobą.

Ale nie walcz z ciemnością. Po prostu zapal świeczkę. Wnieś trochę światła do swojego życia. W świetle wszystko okazuje się być dokładnie takim jakim jest.

A świat jest zbudowany z tego co najpiękniejsze…

P.K.